တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ
မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူ ပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။
ပညာေရး၀န္ၾကီး တစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕
သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး
ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ
၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕
ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
"ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ" ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ "ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး" ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသား တစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း
ေခါင္းကေလးခါျပီး "ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။
က်ေနာ္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက
ေက်ာင္းဆရာမ ဖက္လွည့္ျပီး "ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်" လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက
လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ "ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။
ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ" တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္
လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း
မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
"၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္
က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့
လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ" တဲ့ဗ်ာ...
No comments:
Post a Comment