ေမြးတည္းကစ
ခ်စ္သမွ်မို႔
ေမတၱာသြယ္သြယ္
ၾကင္နာႏြယ္ခက္
တြယ္ကာကပ္လို႔
ေမေမ့ရင္မွာ
ၿငိခဲ့ၿပီ..။
အရြယ္ေရာက္စ
ပ်ဳိျမစ္လွမို႔
အရိပ္ေအာက္၀ယ္
ပန္းေလးႏွယ္သို႔
မႏြမ္းဖို႔ရန္
ေမေမပ်ဳိးလို႔
ယုယၿပီ..။
ပူျပင္းေတာက္ေတာက္
ေနေရာင္ေအာက္က
ေရႊၾကာပန္းလို
ေလာကဓံကို
ႀကံ့ႀကံ့ခံဖို႔
ေမေမျပလို႔
အားေပးၿပီ..။
ပညာတန္ဆာ
ဆင္ယင္ကာေပး
သုံးသပ္ေတြးဟန္
မွန္ကုန္ရန္ငွာ
သိလိမၼာဖို႔
ေမေမတဖန္
ပို႔ခ်ၿပီ..။
အတတ္လည္းကုန္
အရြယ္စုံ၀ယ္
ခ်စ္ျခင္းႏြယ္ယွက္
ထိမ္းျမွားဖက္လို႔
ခြဲခြာသို႔လွမ္း
ေမေမတမ္းတ
က်န္ခဲ့ၿပီ..။
အဘယ္သို႔ပင္
ရွိေနလွ်င္လည္း
ထာ၀စဥ္ၿမဲ
ၿပဳံးလ်က္ပဲကြယ္
ဆုံးခန္းရယ္ေပါ့
ေမေမကေတာ့
ခြင့္လႊတ္ၿပီ..။
Posts
No comments:
Post a Comment