ကမ ၻာပ်က္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ သိရေအာင္ ဖတ္ၾကည္႔ပါ....

ကမာၻ..ဟူေသာစကားသည္ ကပၸ-ဟူေသာ ပါဠိဘာသာမွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားျဖစ္၏၊
ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ်ၾကာသည္ဟု ဂဏန္းခ်၍ မေရတြက္မသတ္မွတ္ႏုိင္၊ ၾကံဆ ၍သာ
သိႏုိင္ေသာ အခ်ိန္ကာလ အပုိင္းအျခား တစ္ခုကိုဆိုလုိ၏။ အလွ်ား,အနံ,အျမင့္
အားျဖင့္ တစ္ယူဇနာ(၈-မို္င္ခန္႔)စီရွိေသာ ဂုိေဒါင္ႀကီးအတြင္း၌
အလြန္ေသးငယ္လွေသာ မုန္ညွင္းေစ့တုိ႔ကုိ အျပည့္ထည့္ထားၿပီးလွ်င္ အႏွစ္တစ္ရာ
တခါျပည့္မွ တစ္ေစ့ထုတ္ယူ ပစ္သျဖင့္
ထုိမုန္ညွင္းေစ့အပုံႀကီးကုန္သြားေသာ္လည္း ကပၸ-(ကမာၻ)ဟုေခၚေသာ
အခ်ိန္ကာလကား ကုန္ဆုံးသည္မဟုတ္ေသး၊ ထုိ႔ထက္ အနည္းငယ္ၾကာေသး၏ဟု ၾကံဆ၍
သိအပ္ေၾကာင္း ေထရ၀ါဒ က်မ္းစာမ်ား၌ မိန္႔ဆုိၾက၏၊ ဤစကားရပ္ကို ေထာက္ဆ၍
ပါဠိလုိ-ကပၸ၊ ျမန္မာလုိ ကမာၻ-ဟူသည္မွာ ႐ွည္လွ်ားလွစြာေသာ အခ်ိန္ ကာလ
တစ္ခုကုိဆုိလုိ၏။ မွန္၏-သတၱ၀ါတုိ႔၏မွီရာတည္ရာ ေျမ,ေရ,ေလ,ေကာင္းကင္,
အုိးအိမ္ တုိက္တာ အေဆာက္အဦး,ေတာ,ေတာင္,သမုဒၵရာ, ကၽြန္းႀကီး,ကၽြန္းငယ္
အသြယ္ ေန, လ, နကၡတ္တာရာ စသည္ တုိ႔ုျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ စက္ဘီး သဏၭာန္
ကဲ့သို႔ စၾက၀ဠာ ေတာင္တန္းႀကီးတစ္ခု ၀န္း၀ုိင္း၍တည္႐ွိေသာဩကာသေလာကဓာတ္
စၾက၀ဠာ ကမာၻတစ္ခု၏ သက္တမ္းကုိ အတိအက် မေရတြက္ႏူိင္။


သို႔ေသာ္ အစ႐ွိလွ်င္ အဆုံး႐ွိစၿမဲ၊ အျဖစ္႐ွိလွ်င္ အပ်က္႐ွိစၿမဲ ျဖစ္ရကား
ထုိကမာၻတစ္ခု၏ သက္တမ္းကုိ ဗုဒၶ-အစ႐ွိေသာပညာ႐ွိတုိ႔၏ အဆုိအမိန္႔အတုိင္း
ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔။

ထိုကပ္ကမာၻသည္

၁။ ပ်က္စီးေနဆဲအေနအထားအခ်ိန္ကာလ သံ၀႗ကပ္၊

၂။ တစုံတခုျဖစ္ေပၚမႈ မ႐ွိေသးဘဲ အပ်က္အတုိင္းတည္႐ွိေနေသာ အေနအထားအခ်ိန္
ကာလ သံ၀႗ဌာယီကပ္၊

၃။ ျပန္လည္တည္ထူေထာင္ေရးကာလ ၀ိ၀႗ကပ္၊

၄။ ထူေထာင္ၿပီးသည့္အတုိင္း တည္ၿမဲေနဆဲကာလ ၀ိ၀႗ဌာယီကပ္-ဟု ၄ မ်ဳိး႐ွိ၏၊
ထုိကပ္ေလးမ်ဳိး၏ အခ်ိန္ကာလ သက္တမ္းကုိ အတိအက် ဂဏန္းခ်၍ ေရတြက္သတ္ မွတ္
မရေသာေၾကာင့္ အသေခ်ၤယ်ကပ္-ဟုေခၚ၏။

ထုိအသေခ်ၤယ်ကပ္ေလးမ်ဳိးတုိ႔တြင္ ကမာၻဖ်က္မိုးရြာသည္မွစ၍ မီးေၾကာင့္ပ်က္
မည့္ ကမာၻျဖစ္လွ်င္ မီးလွ်ံရပ္စဲသည့္တုိင္ေအာင္ ၊ ေရေၾကာင့္ပ်က္မည့္
ကမာၻျဖစ္လွ်င္ ေရရပ္စဲသည့္တုိင္ေအာင္၊ ေလေၾကာင့္ပ်က္မည့္ ကမာၻျဖစ္လွ်င္
ေလရပ္စဲသည့္တုိ္င္ ေအာင္ ေသာကာလသည္ သံ၀႗ကပ္(ပ်က္ဆဲကပ္)မည္၏။

မီး-ေရ-ေလ တခုခုေၾကာင့္ ပ်က္စီးၿပီးသည္မွစ၍ ကမာၻျပဳမုိး
ရြာသည့္တုိင္ေအာင္ ေသာ ကာလသည္ သံ၀သ႗ဌာယီကပ္
(အပ်က္အတုိင္းတည္ေနေသာကာလ)မည္၏။

ကမာၻျပဳမုိးရြသည္မွစ၍ ေလာကႀကီး၌ ေန,လ,နကၡက္,ၾကယ္တာရာတုိ႔ ေပၚထြက္ လာသည့္
တုိင္ေအာင္ေသာကာလသည္ ၀ိ၀႗ကပ္(ထူေထာင္ေရးကာလ)မည္၏။

ေန,လ, နကၡက္,ၾကယ္တာရာတို႔ ေပၚထြက္ၿပီးသည္မွစ၍ ေနာက္ထပ္တဖန္
ကမာၻဖ်က္မိုးရြာသည့္ တုိင္ေအာင္ေသာကာလသည္ ၀ိ၀႗ဌာယီျကပ္(ဖြိ႕ၿဖိဳးၿပီးကာလ)
မည္၏။ ယခုလက္႐ွိ အခ်ိန္ကာလပုိ္င္းသည္ ၀ိ၀႗ဌာယီအေခ်ၤယ်ကပ္ျဖစ္၏။

ထုိအသေခ်ၤယ်ကပ္ေလးကပ္ကုိေပါင္းမွမဟာကပ္(တစ္ကမာၻ)ျဖစ္၏၊ ဆုိလုိသည္ မွာ
ကမာၻတစ္ခု၏ အေနအထားသည္ ပ်က္ဆဲကာလ၊ အပ်က္အတုိ္င္းတည္႐ွိကာလ၊
ထူေထာင္ေနဆဲကာလ၊ ထူေထာင္ၿပီးဖြိ႕ၿဖိဳးၿပီးကာလ-ဟု အခ်ိန္ပုိင္း ၄ ခုျဖင့္
ပါ၀င္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္-ဟုဆုိလုိ၏။

ထုိအသေခ်ၤယ်ေလးကပ္တုိ႔တြင္ ယခုလက္႐ွိ ၀ိ၀႗ဌာယီ အသေခ်ၤယ်ကပ္ဦးစ
အခါက(တစ္နည္း-ကမာၻဦးအခါက) လူတို႔သည္အသက္အသေခ်ၤ တည္ေနၾကရကုန္၏၊
ကာလ႐ွည္လ်ားလတ္ေသာ္ ေလာဘ-ေဒါသ စေသာအကုသိုသ္တရားမ်ား တုိးပြားဖ်က္
ဆီးသျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္ကာ အသက္ ဆယ္ႏွစ္တမ္းတုိင္ေအာင္ ေရာက္လာ၏၊
ဤသို႔ ဆုတ္ယုတ္လာေသာ အခ်ိန္ကာလကုိ ဆုတ္ကပ္-ဟုေခၚ၏၊ ထုိအခါ ေရာဂါဘယ
ေဘးဆုိးႀကီး ေခတ္မီ လက္နက္ေဘးဆုိးႀကီး၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ ေဘးဆုိးႀကီး
တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး(ကပ္ႀကီးသုံးပါး တစ္ပါးပါး)က်ေရာက္၍ မေကာင္းသူေတြမွန္ သမွ်
ေသေၾကပ်က္စီးၾကရကုန္၏၊ အသက္တစ္ရာတမ္းေအာက္ ၁၀-ႏွစ္တမ္း တ၀ုိက္ဆီတြင္
ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ အကုသိုသ္တရာမ်ား မည္မွ်ေသာင္းက်န္းလာ သနည္းဟူမူ
လိင္တူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံမႈ၊ ဖခင္ႏွင့္သမီး၊ သားႏွင့္အမိေဖာက္ျပန္မႈ၊
အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြ၊ အရွက္မ႐ွိေသာင္းက်န္းမႈ-တုိ႔သည္ ေလာကဓေလ့
(ဖက္႐ွင္) တခုကဲ့သို႔ ျဖစ္လာ၏၊ လူသတ္လက္နက္ေတြ အလုိလုိ
မလွ်ံပယ္ေပါမ်ားၿပီး လူသား အခ်င္းခ်င္း တိရိစၧာန္ကဲ့သုိ႔ ရက္ရက္စက္စက္
သတ္ျဖတ္ၾက၏၊ ၿမိဳ႕ရြာေတြ ပ်က္စီးၾက ကုန္၏။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ရွိသူ
အခ်ဳိ႕ေသာ လူတုိ႔သည္ ´´ငါတုိ႔ကလည္း ဘယ္သူ႔ကုိမွ မသတ္လုိ၊ ငါတုိ႔ကုိလဲ
ဘယ္သူကမွ မသတ္ၾကေစနဲ႔´´ဟု ေမတၱာတရား ေ႐ွ႕႐ႈကာ ေဘးလြတ္ရာေျပးၾကၿပီး
ျခဳံပုတ္-ေတာအုပ္ေက်ာက္ဂူေတာင္ၾကားစသည့္ တုိ႔၌
ပုန္းေအာင္းေနထုိင္ၾကကုန္၏။ ေနာက္ဆုံးခုနစ္ရက္ လူသတ္ပြဲႀကီးၿပီး၍ မေသ
မေပ်ာက္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ထုိလူသား အနည္းငယ္သည္ ေသေၾကပ်က္စီးသြားၾကေသာ
လူေတြကု္ိၾကည္ၿပီး အလြန္အမင္း ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန္႔ကာ
အခ်င္းခ်င္းလည္ပင္းဖတ္၍ ``ဒို႔ အသက္႐ွင္ေနၾကေသးတယ္ေနာ္၊ ဒုိ႔
မေသၾကဘူးေနာ္´´ဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကကုန္၏ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ကူညီေဖးမေစာင့္ေရွာက္ ၾကရင္း
စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ ျဗဟၼာစုိရ္တရားမ်ား ျပန္လည္ထြန္းကားလာသည္ႏွင့္ အမွ်
ထုိလူတုိ႔၏ အသတ္တမ္းလည္း သားစဥ္ေျမးဆက္ တဆထက္တစ တုိးတတ္ကာ
အသက္အသေခ်ၤတုိင္ေအာင္ ႐ွည္လာၾကျပန္၏၊ ဤသို႔ ဆယ္ႏွစ္-သက္တမ္းမွ အ
သေခ်ၤယ်တမ္းအထိ အသက္တမ္းျပန္တက္လာေသာ အခ်ိန္ကာလကုိ တက္ကပ္ဟု ေခၚ၏၊
ဤသုိ႔ေသာ ဆုတ္ကပ္ တက္ကပ္ တစ္စုံကုိ -အႏ ၱရကပ္ တစ္ကပ္ဟု ေခၚ၏၊
ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အႏၲရကပ္ေပါင္း ၆၄-ကပ္ျပည့္လွ်င္ လက္ရွိ ၀ိ၀႗ဌာယီအသေခ်ၤယ်
ကပ္ ကမာၻသည္ ကုန္ဆုံးေတာ့၏၊ ကမာၻပ်က္ ေတာ့မည္ျဖစ္၏၊ သံ၀႗ အသေခ်ၤယ်ကပ္၊
သံ၀႗ဌာယီအသေခ်ၤယ်ကပ္၊ ၀ိ၀႗ အသေခ်ၤယ်ကပ္တုိ႔၌ကား သတၱ၀ါမ်ား လူျပည္
နတ္ျပည္၌မရွိျခင္းေၾကာင့္ တက္ကပ္-ဆုတ္ကပ္ အစုံတည္းဟူေသာ အႏၲရကပ္
တုိ႔ျဖင့္ မသတ္မွတ္ မပိုင္းျခားႏုိင္ေသာ္လည္း ၀ိ၀႗ဌာယီ အသေခ်ၤယ်ကပ္
ႏွင့္အခ်ိန္ကာလ တူညီ၏-ဟုမွတ္ယူရမည္ျဖစ္၏။

၀ိ၀႗ဌာယီအသေခ်ၤယ်ကပ္(လက္႐ွိကမာၻႀကီး)ပ်က္ခါနီးလွ်င္ သတၱ၀ါတုိ႔သည္
လြန္စြာတရားမဲ့ၾကသည္-ဟုဆုိ၏၊ အေမကုိမယားလပ္၊ သားကုိလင္လုပ္သည့္အေျခ အေနထိ
ဆုိးရြားလာၾက၏၊ ဟိရီ-ဩတၱပၸတရားမ်ားကုိ လုံး၀ကင္းမဲ့ၾက၏၊ ေမတၱာတရား
အၾကင္နာတရား ခ်မ္းသာသူကုိ ၾကည္ျဖဴႏူိင္ေသာ မုဒိတာတရားမ်ား ခန္းေျခာက္လာ
ၾက၏၊ လူလူခ်င္းညွင္းဆဲၾက၏၊ တစ္ေယာက္စားရ တစ္ေယာက္မနာလုိ မ႐ႈစိမ့္ျဖစ္ၾက၏၊
ထုိေခတ္အခါက ေပၚထြန္းေသာ၀ါဒဆုိးေၾကာင့္ တရားမဲ့ျခင္း ကပင္လွ်င္
ဂုဏ္ရွိေသာ လုပ္ရပ္-ျဖစ္ေနတတ္၏၊ သို႔ေသာ္ ကမာၻမပ်က္ခင္အႏွစ္တစ္သိန္းက
ႀကိဳတင္၍ ``ကမာၻႀကီး လုံး၀ပ်က္စီးေတာ့မည္-တဲ့´´ဟူေသာ ေကာလာဟလ
ေပၚေပါက္လာမည္ ျဖစ္၏၊ ထုိအခါ
ေလာကဗ်ဴဟာနတ္မ်ားက-လူ႔ျပည္တြင္လွည့္လည္၍``အို..လူသာတုိ႔ ေနာင္
အႏွစ္တစ္သိန္း လြန္ေျမာက္ေသာအခါ ဤကမာၻႀကီးပ်က္စီးေတာ့မည္၊ ပင္လယ္
သမုဒၵရာ,ေျမ, ျမင့္မုိရ္ေတာင္ႏွင့္တကြ ကမာၻ႔အေဆာင္အေယာင္အားလုံး
ပ်က္စီးေခ် ေတာ့မည္၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားၾကပါ၊ ျဗဟၼစိုရ္တရား
လက္ကို္င္ထား ပြား မ်ားၾကပါ၊ လူႀကီးမိဘ႐ုိေသၾကပါ၊ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးပါ၊
ကုသိုသ္ေကာင္းမႈျပဳၾကပါ´´ဟု သတ္ိေပးႏႈိးေဆာ္ေၾကြးေၾကာ္ တုိက္တြန္းၾကေလ၏။

ထုိအခါ လူသားတို႔နွင့္တကြ အခ်ဳိ႕နတ္မ်ားပင္ တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခား
သံေ၀ဂပြား လ်က္ မဟုတ္တယုတ္ တရားမဲ့၀ါဒမ်ားကုိ စြန္႔ပယ္လ်က္
ျဗဟၼစိုရ္တရားလက္ကုိင္ထား ကာ တရားဖက္ၾကျပန္ေသာေၾကာင့္
ေသလ်င္အထက္အထက္ဘုံမ်ားသို႔ ေရာက္ၾကရ ေလသည္။

ေနာက္ဆံုး၌ လူ႔ဘံု နတ္ဘံုႏွင့္ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဘံုတို႔ရွိသတၱ၀ါအမ်ားသည္

ကမၻာပ်က္မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရာ အထက္ျဗဟၼာ့ျပည္တို႔၌ ျဗဟၼာမ်ားသာ ျဖစ္ၾက ရေလ၏။

ကမ ၻာပ်က္ခါနီးလွ်င္ လူ႔ျပည္၌ မိုးၾကီးသည္းထန္စြာရြာသြန္း
ျမည္းေအာ္သံကဲ့သို႔ အသံၾကီးမည္းဟီးလွ်က္ တခ်ီတည္းမိုးပ်က္ေလေတာ့သည္၊
ထိုအခါက်န္ရွိေသာလူသား အနည္းငယ္တို႔သည္ ကမ ၻာဖ်က္မိုးၾကီးမွန္းမသိ၍
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပင္ ေကာက္ပဲသီႏွံ စိုက္ပ်ဳိးၾကေလကုန္၏၊ ႏြားမ်ားစားေလာက္
အပင္ေပါက္အရြယ္ မိုးက်ခ်ိန္ေရာက္၍ မိုး မရြာေတာ့မွ
ျပင္းထန္စြာတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား သံေ၀ဂပြားလွ်က္ ျဗဟၼစိုရ္တရား
လက္ကိုင္ထားၾကေလေတာ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ေသေသာအခါ လက္က်န္ လူသား
အားလံုးသည္လည္း အထက္ အထက္ဘံုမ်ား၌ ျဖစ္ၾကေလ၏၊ ေနာက္ဆံုး ကမ ၻာပ်က္
မည့္ေဘးမွ ျဗဟၼာမ်ားသာျဖစ္ၾကရမည္ျဖစ္၏၊ ငါး လိပ္ စေသာတိရိစၧာန္ႏွင့္
ျပိတၱာ နိယတမိစၧာဒိ႒ိ အယူရွိသူမွတပါေသာ ငရဲသားတို႔လည္း ဘ၀ါဘ၀ကျပဳခဲ့ေသာ
အပရာ ပရိယ ေ၀ဒနီယ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေသေသာအခါ နတ္ျပည္သို႔သာ ေရာက္ၾကမည္
ျဖစ္၏၊ နတ္ျပည္မွတဖန္ ကမ ၻာပ်က္မည့္ေဘးမွ လြတ္ရာ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ကူးၾကေလ
ကုန္၏။


(နိယတမိစၧာဒိ႒ိ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ငရဲက်ေနသူတို႔ကား
အ၀ိစိငရဲဘံုသက္ျဖစ္ေသာ သက္ တမ္း မေစ႔ေသးလွ်င္ မပ်က္ေသာကမ ၻာသိို႔
ေျပာင္းေရြ႕ခံၾကရ၏ဆို၏၊ အယူေမွာက္မွားေဖာက္ျပန္ျခင္း၏ ဆိုးက်ဳိးကား
လြန္စြာေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္း၏။)

ကမ ၻာစတင္ပ်က္ပံု

ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သတၱ၀ါအမ်ား ျဗဟၼာ့ျပည္လား၍ ေအာက္ဘံုမ်ား၌ သတၱ၀ါမ်ား
မရွိေတာ့ေသာအခါ ပကတိေန၀င္ျပီး တဆက္တည္းပင္ ဒုတိယေနတစ္စင္းေပၚလာေလ ၏၊
ေန၀သည္ဟူ၍မရွိေတာ့ပဲ အပူဓါတ္လြန္ကဲလာ၍ ႏုနယ္ေသာ ကမၻာ့အေဆာင္
အေယာင္ပစၥည္းမ်ား စတင္ပ်က္စီးေလ၏၊ ကာလအေတာ္ၾကလွ်င္ ေနာက္တစ္စင္း ေပၚ
လာျပန္၏၊ အပူဒီကရီလြန္ကဲလာ၍ ျမစ္ေရမ်ားခမ္းေျခာက္လာ၏၊ ေနခုႏွစ္စင္းထိ ေပၚ

လာေသာအခါ ကမၻာေလာကတစ္ခုလံုး မီးဟုန္းဟုန္းထသျဖင့္ ကမၻာ့ ေရ ေျမ ေတာ ေတာင္
အားလံုးေလာင္ကၽြမ္းပ်က္စီးကုန္ေတာ့၏၊ ကမၻာေလာကဓါတ္တစ္ခုလံုးေလာင္
ကၽြမ္းပ်က္စီးျပီးသည့္ေနာက္ ေနခုႏွစ္စင္းလည္း ကြယ္ေပ်ာက္ကာ
အေမွာင္ထုၾကီးက် လာေလ၏၊ အပါယ္ေလးဘံု ကမၻာတိုက္ၾကီး ေျခာက္တိုက္အပါအ၀င္
လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ ပထမစ်ာန္ျဗဟၼာ့ဘံု သံုးဘံုအထိ
စုစုေပါင္းဘံုဌာန(၁၄)ခုလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ ေတာ့သည္၊ ဒုတိယစ်ာန္
ျဗဟၼာ့ဘံုေအာက္တခြင္ တျပည္လံုး၌ အာကာသေကာင္းကင္ ျပင္ၾကီးသာမင္းမူေနေတာ့၏၊
အမိုက္ေမွာင္ၾကီး အတိျဖစ္ေန၏၊ ထိုဟင္းလင္းျပင္ၾကီးထဲ ၌
ေတေဇာဓါတ္ဦးေဆာင္ေသာ ဥတုအသိုက္အအံုမ်ား ဓါတ္နုမ်ားသာလွ်င္ ေကာင္းကင္
ႏွင့္အျပည့္က်န္ရွိေလ၏ ေနာက္တဖန္ျဖစ္ထြန္းေပၚလာမည့္ ကမၻာေလကဓါတ္၏
မ်ဳိးေစ႔ ဓါတ္ပင္ျဖစ္၏၊ ကမၻာ့နိဂံုးခ်ဳပ္ မိုးၾကီးရြာသြန္းခ်ိန္မွစ၍
ကမၻာေလာကဓါတ္ တစ္ခုလံုး လံုး၀ပ်က္စီးျပီး ေကာင္းကင္ႏွင့္ဓါတ္နုမ်ားသာ
က်န္သည့္အခ်ိန္ထိ တေရြ႕ေရြ႕ျခင္းပ်က္ စီးေနေသာ ကာလအပိုင္းအျခားကို
ပ်က္ဆဲကမၻာ(ကမၻာပ်က္သည္)ဟုေခၚ၏။

လက္ရွိသင္တို႔ငါတို႔ေနထိုင္ေသာ ၀ိ၀႗ဌာယီအသေခၤ်ယ်ကပ္ကမၻာတြင္ အႏၱရ
ကပ္ေပါင္း( ၆၄)ကပ္ရွိရမည္ျဖစ္၏၊ ပထမအႏၱရကပ္၌ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္
ေတာ္မူခဲ့၏၊ ဆုတ္ကပ္သက္တမ္း ေလးေသာင္း၌ျဖစ္၏။

ဒုတိယ အႏၱရကပ္၌ ေကာဏာဂံုျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူခဲ့၏၊ ဆုတ္ကပ္ အ သက္တမ္း
သံုးေသာင္း၌ျဖစ္၏။

တတိယ အႏၱရကပ္၌ ကႆပျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူခဲ့၏၊ ဆုတ္ကပ္ အသက္ တမ္း
ႏွစ္ေသာင္းကာလ၌ျဖစ္၏။

စတုတၳ အႏၱရကပ္၌ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူခဲ့၏၊ ဆုတ္ကပ္ အသက္ တမ္း
တစ္ရာတမ္း၌ျဖစ္၏။

ပဥၥမ အႏၱရကပ္၌ ေမတၱယ်ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူမည္ ျဖစ္၏၊ ဆုတ္ကပ္

အသက္တမ္း တစ္သိန္းတမ္း၌ ျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္တို႔မည္သည္ တက္ကပ္ကာလ၌ ပြင့္ေတာ္မူရိုးထံုးစံမရွိ၊ အသက္တမ္း
ဆုတ္ယုတ္ေသာ ဆုတ္ကပ္ကာလ၌သာ ပြင့္ေတာ္မူရိုးထံုးစံရွိ၏၊ တဖန္ တက္ကပ္
ကာလသည္ ျမန္ဆန္၍ ဆုတ္ကပ္ကာလသည္ ေႏွးေကြးေလ့ရွိသည္ဟု မိန္႔ဆိုၾက၏၊ က်န္ေသာ
အႏၱရကပ္(၅၉)ကပ္တြင္ ဘုရာသဗၺညဴ ပြင့္ေတာ္မူမည္ မဟုတ္။

သင္တို႔ငါတို႔ေနထိုင္ေသာ ဤကမၻာ၀ယ္ ဘုရားငါးဆူပြင့္ေတာ္မူရကား ဘုရား
အမ်ားဆံုး ပြင့္ေသာကမၻာျဖစ္၍ ဘဒၵကမၻာ(ေကာင္ျမတ္ေသာကမၻာ)ဟုေခၚၾက၏။

သင္တို႔ငါတို႔ေနထိုင္ေသာ ဤဘဒၵကမၻာသည္ အႏ ၱရကပ္(၆၄)ကပ္ျပည့္မွ တျပိဳင္ နက္
ပ်က္မည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကမၻာၾကီးပ်က္ဖို႔ရန္ အေတာ္ပင္
အခ်ိန္ၾကာလိမ္႔အံုး မည္ျဖစ္ေလ၏။

ကမ ၻာဖ်က္လက္နက္ၾကီးမ်ား

ဤကမၻာေလာကဓါတ္ၾကီးကို ဖ်က္ဆီးေသာသဘာ၀ လက္နက္ၾကီးမ်ားမွာ မီး
ေရေလတို႔ျဖစ္ၾက၏၊မီးေၾကာင့္ခုႏွစ္ၾကိမ္၊ေရေၾကာင့္တစ္ၾကိမ္အလွည့္က်ပ်က္ဆီးျပီးလွ်င္
(၆၄)ၾကိ္မ္ေျမာက္၌ ေလတစ္ၾကိမ္ဖ်က္သည္ဟု ဆို၏၊ မီးေၾကာင္ပ်က္လွ်င္
ပထမစ်ာန္ အာဘႆရာျဗဟၼဘံုအထိပ်က္၏၊ေရေၾကာင့္ပ်က္လွ်င္ဒုတိယစ်ာန္သုဘကိဏွာျဗဟၼဘံုအထိပ်က္၏၊ေလေၾကာင့္ပ်က္လွ်င္တတိယစ်ာန္ေ၀ဟပၹိဳလ္ျဗဟၼာဘံုအထိပ်က္သည္ဟုဆို
ၾက၏။

သို႔ျဖစ္၍ (၆၄)ကမၻာ၊(၆၄)ၾကိမ္ ပ်က္ရာ၌ မီးဖ်က္(၅၆)ၾကိမ္၊ ေရဖ်က္
(၇)ၾကိမ္၊ ေလဖ်က္(၁)ၾကိမ္ ျဖစ္ေလသည္၊ ဤသို႔လွ်င္ (၆၄)ကမၻာတစ္တဲြကို မီး
ေရ ေလတို႔က ဆိုခဲ့ပါ အစီအစဥ္အတိုင္း အလွည့္က်ဖ်က္ဆီးၾကေလ သည္၊ တဖန္
အခ်ိန္တန္က ကမၻာေလာကၾကီးျပန္လည္ျဖစ္တည္ထြန္းကား လာအံုးမည္ျဖစ္၏။

ဤသို႔ေသာ စနစ္ကို မည္သည့္တန္ခိုးရွင္ကမွ ဖန္တီးသည္မဟုတ္၊ မည္သည့္
ထာ၀ရဘုရားသခင္မွလည္း တားဆီးနိုင္ခြင့္ရွိမည္မဟုတ္၊ သဘာ ၀ တရားတို႔၏
ဓမၼနိယာမျဖစ္စဥ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလ၏။

ခရစ္ယာန္က်မ္းစာမ်ားက ဤကမာၻေလာကကုိထာ၀ရ ဘုရားသခင္ကဖန္ဆင္း သည္ဟုဆုိ၏၊
အစၥလာမ္က်မ္းမ်ားက ေတေဇာေတဇကြတ္ရတ္ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္
အလႅာအ႐ွင္ျမတ္ကဖန္ဆင္းသည္ဟုဆုိ၏၊ျဗဟၼဏ၀ါဒီမ်ားကမူ ဤကမာၻေလာကႀကီးကို
ျဗဟၼာႀကီးကဖန္ဆင္းသည္၊ ဗိႆႏုိးနတ္မင္းက ေစာင့္ေရွာက္သည္၊ သီ၀လိနတ္မင္းက
ဖ်တ္ဆီးသည္ဟုဆုိၾက၏၊ သိပၸံပညာ ရွင္မ်ားက ဓာတ္ေငြ႕မ်ားစုေပါင္း
ေပါက္ကြဲရာမွ ကမာၻေလာက ဓာတ္ႀကီး ျဖစ္ထြန္းလာသည္ဟုေျပာၾက၏၊
ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကမူ ယခင္ကမာၻေဟာင္း ပ်က္စဥ္က က်န္႐ွိေနေသာ
ဥတု,ေတေဇာ,ဓာတ္ႏုဓာတ္ေငြ႕မ်ားႏွင့္ မပ်က္ ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ရွိေနၾကေသာ
သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကံအစြမ္းဟူေသာ ဓမၼနိယာမ လမ္းစဥ္အရ ကမာၻေလာကဓာတ္ႀကီး
ျပန္လည္တည္ရွိ ထြန္းကားလာသည္ ဟုဆ္ုိ၏၊ သဘာ၀က်က် စီိစစ္လက္ခံတတ္ဖုိ႔
လုိအပ္ပါ၏။

ကမာၻမပ်က္မီအၾကား လူဖ်က္လက္နက္မ်ား

သင္တုိ႔ငါ္တုိ႔ေနထုိင္ရာ ဤ၀ိ၀႗ဌာယီ အသေခ်ၤယ်ကပ္ ကမာၻႀကီး အဆုံးသတ္တြင္
မီးေရ, ေလတို႔ေၾကာင့္ အလုံးစုံမပ်က္မီအတြင္ အသက္တစ္ရာတမ္းေအာက္
ဆယ္ႏွစ္တမ္းသုိ႔ေရာက္လာေသာအခါ္ အငတ္ေဘး, ေရာဂါေဘး လက္နက္ေဘးတုိ႔
မေကာင္းသူေတြမွန္သမွ် ေသေၾကပ်က္စီးၾကရ၏၊ ကမာၻႏွင့္ခ်ီ၍ အၾကီးအက်ယ္ မပ်က္
စီးမီအၾကား ဆုတ္ကပ္ျဖစ္ေသာ အႏၲရကပ္၌ လူသားတို႔ပ်က္ဆီးျခင္းဟုဆုိလုိ၏၊ လူ
သားတုိ႔သႏၲာန္၌ ေလာဘအထူး လြမ္းမုိး၍ ဆုတ္ယုတ္လာရျခင္းျဖစ္လွ်င္ အငတ္ေဘး
ႀကီးဆုိက္၍ မေကာင္းသူေတြမွန္သမွ် ေသေၾကပ်က္စီးၾကရကုန္၏၊ ထုိကပ္ကုိ
ဒုဗၻိကၡႏၲရ ကပ္-ဟုေခၚ၏။

လူသားတို႔သႏာၱန္၌ ေမာဟအထူလြမ္းမိုး၍ ဆုတ္ယုတ္လာရျခင္းျဖစ္လွ်င္ ေရာ

ဂါဆုိုးၾကီးမ်ားက်ေရာက္၍ မေကာင္းသူေတြမွန္သမွ် ေသေက်ပ်က္စီးၾကရကုန္၏၊ ထို
ကပ္ကို ေရာဂႏ ၱရကပ္ဟုေခၚ၏။

လူသားတို႔ သႏ ၱာန္၌ ေဒါသအထူးလြမ္းမိုး၍ ဆုတ္ယုတ္လာရျခင္းျဖစ္လွ်င္ အ
ခ်င္းခ်င္း လက္နက္တို႔ျဖင့္ သတ္ျဖတ္၍
မေကာင္းသူေတြမွန္သမွ်ေသေၾကပ်က္စီးၾကရ ကုန္၏၊ ထိုကပ္ကို သတၳႏ ၱရကပ္
ဟုေခၚ၏၊ ဘုရားရွိခိုးဆုေတာင္းမ်ား၌ အပါယ္ေလးပါး ကပ္သံုးပါး ဟု
သံုးႏႈန္းထားေသာ စကားမွာလည္း ဤကပ္သံုးပါးကိုပင္ရည္ရြယ္၏၊ ဤ ကပ္သံုးပါး
လက္နက္သံုးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပ်က္စီးၾကရာ၌ ကမာၻၾကီးပါပ်က္စီးသည္မဟုတ္ မ
ေကာင္းသူမ်ားသာပ်က္စီးျခင္းျဖစ္၏၊ ထိုအပ်က္မ်ဳိးသည္ ယေန႔ေခတ္လို ဆုတ္ကပ္
တိုင္း ဆုတ္ကပ္တိုင္း၌ ၾကံဳၾကရမည္ျဖစ္၏၊
ေနရာတိုင္းအခ်ိန္မေရြးၾကံဳေတြ႔နိုင္၏။

စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ဥာဏ္အျမင္ရွင္းေအာင္ဤကဲ့သို႔မွတ္ယူေစခ်င္ပါသည္၊ မီး
ေရ ေလတို႔ေၾကာင့္ ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုးပ်က္စီးရျခင္းကို
အပ်က္ၾကီးဟုမွတ္အပ္၏၊ ဆုတ္ကပ္တိုင္းဆုတ္ကပ္တိုင္း၌ လက္နက္ ေရာဂါ
ငတ္မြတ္တာေၾကာင့္ မေကာင္းသူ မ်ားသာ ပ်က္စီးရျခင္းကို အပ်က္ေသးဟုမွတ္အပ္၏၊
အပ်က္ၾကီးလည္းပ်က္တတ္ အ ပ်က္ေသးလည္းပ်က္တတ္ေသာေၾကာင့္ `လုဇၨတိ ပလုဇၨတီတိ
ေလာေကာ´ဟူေသာ ၀စနတၳ အရ သတၱ၀ါအားလံုး တည္ရာအားလံုး ရုပ္
နာမ္အားလံုးတို႔ကို ေလာက ဟု ေခၚဆိုၾကျခင္းျဖစ္၏။

အပ်က္ၾကီးဟု ဆိုရမည့္ ကမာၻပ်က္မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္လိုလွ်င္ ေမတၱာ ဂရုဏာ
မုဒိတာ ဥေပကၡာ ဟူေသာ ျဗဟၼစိုတရားလက္ကိုင္ထား၍ မိဘ ဆရာ အသက္ သိကၡာ
ဂုဏ္၀ါၾကီးမ်ားသူမ်ားကို ရိုေသေလးစားတန္ဖိုးထားရမည္ျဖစ္၏။

အပ်က္ေသးဟု ဆိုရမည့္ ကပ္ၾကီးသံုးပါေဘးမွ ေက်ာ္လႊားလြန္ေျမာက္လိုပါလွ်င္
(ကပ္ေက်ာ္လိုလွ်င္) ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တို႔ကိုေလွ်ာ့ခ် ခြာခ်
ထိန္းခ်ဳပ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပရင္း ဤေဆာင္းပါးကို
နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါ၏။

ဤကမာၻေလာကကို ျငိမ္ခ်မ္းသာယာေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ၾကပါေစ………

က်မ္းကိုးစာရင္း

၁။ လယ္တီဒီပနီေပါင္းခ်ဳပ္၊

၂။ မဟာဗုဒၶ၀င္၊

၃။ သျဂၤဳ ိဟ္ဘာသာဋီကာ၊

၄။ သိပၸံေခတ္ႏွင့္ ဗုဒၶ၏အစိေႏ ၱယ်တရား၊

၅။ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ၊

၆။ ၀ိသုဒိၶမဂ္ အ႒ကထာ၊


credit to Myanmar Times Journal and အရွင္သိဒတၳာလကၤာရ။